NEYRAN

Bir yaprak düşer gözlerinden
Karanlık köşesinden ikiye böler geceyi
İntikamdan uzak görkemiyle açar
Saçlarına kök salmış cehennem çiçeği

Gel gitli denizlere fenersindir
Bir yaşarsan bin çekilir canın ya Neyran!
Pervanelerini saymakla geçirirsin geceyi
Ama gün gelir döner elbet devran

Vurulan Adamın Şiiri

"Seni ömrümün sonuna dek seveceğim"
Derken sevdiceğine
Ömrünün bu kadar kısa olacağını bilemezdi elbet.

Tebeşirden Adamın Şiiri

Hayatın tuzu biberi
Bazen kimyonu
Bazen kamyonu
Kâh tat katarsın ömre
Kâh ezer geçersin

Kulağımda acı bir fren sesi
Yüreğimde lastik izleri
Gazeteler örtersin
İki yıl önceden kalma
Umudumun üstüne

Âh vadesi dolsa cefası dolmayan sevda!
Sen nelere kâdirsin...

YAMUK

Bir Haziran akşamında
Batan güneşin ışığı kanını akıtırken fırtına bulutlarının
Rüzgar savuruyorsa saçlarımı Karadeniz’den Ege’ye
Ve ben
Dalgalarla kavgalı balıkçı kayığına bakıp
Boğazın sularına karşı
Ölümcül bir keyif alıyorsam kendimi zehirlemekten
Kulağımda davulların sesi
Boğuk bir haykırışla gümbür gümbür
“Sonsuzluk yetmez” diyorsam...

Bu dünyaya bir yerde yamuk yaptık demektir birader.

SABAH YILDIZININ FISILDADIKLARI

Dünyanın alacakaranlık soluklar aldığı vakittir
En acı suçları yüklenir ruhun
Hatıraların beyninde değil de
Göğüs kafesinde yaşadığına inanır insan

Saatin tik takları arasında öğütülürken iraden
Mantığın dışarıdaki gece misali solar
Sarılacak tek bir dal, varılacak tek bir ev yoktur
En uzak vedalar kalp komşundur o an

Hani derler ya
Güneş doğmadan hemen önce
Gök en karanlıktır

Koca bir yalan

Sabah Yıldızı'nın fısıltılarıdır
Şafak nefesini tutarken
En dayanılmaz olan...

Cambaz

Gündüz çakıl olan
Ay ışığında gümüş görünür
Bugün eteğini öper dalkavuk
Yarın gelir çakalın olur
Cin olmadan adam çarptım sansın
Sen bozma kafanı
Ne hergeleler var bu dünyada
Ayıkken diyojen'in fıçısı
İki şişe şaraba olur düşünür

İnsanoğlu ya kuş misali
Ya bulunduğu kabın şeklinde
Dün ak dediğine kara derse imam
Kara göründü çığırır kartal yuvasındaki
Derya denizin ortasından

Neşemizin de yeri var kederimizin de
Ben bilirim zamanını hepsinin
Karanlığım, karamsarlığım
Coşkum, sevincim, aşkım
Gel gör ki dengesiz derlermiş sana bana
Halt yesinler

Denge cambazın işi.

Adların Şiiri

- Bilen –

Hep denedim, çok yanıldım
“Denemeden bilinmez” dedim
Ömrüm ne anılarla dolu
Daha kaçı yetişecek arkamdan
Kim bilir
Ben bilmem
Aldanmayın kafa kağıdıma
Ben hiç bilmem
Bazı yitirişlerde öğrenirim
Bazılarında öğrenmem
Bilmediklerimdir
Hayal kırıklıklarımı bileyen
Şimdi
Atıyorum bana yakışmayan bu soyismi
İşte bu yüzden...