ZERDÜŞT NE BUYURDU?

"Tanrı bir çiçeğe aşıktı
Onun için yarattı kainatı"

Bir deli adam adımlıyordu sokakları
Adımlarında deliliği yankılanıyordu adamakıllı

Kaçarcasına ilerlerken hatıralarından
Buydu,gördüğü herkese "merhaba"dan önce ilk lafı

Tuhaf tuhaf bakanlara inat,gülümsedi
Dünya ilk aşkın toz pembe heyecanlarına bile yabancıydı

"Güçlü olman gerek" dedi kendi kendine
"Şımartma geçmişini,bırak çiçeklenip solsun bir bir,her anı"

"Kimsin ki ağıt yakıyorsun yitik yıllara?
Kürek çekemez hiç bir ölümlü zamanın nehirlerine karşı"

Durdu birden,en çok gölgesi şaştı buna
Adamın yüz çizgilerinde nice baharlar istilacıydı

"Sanırdım ki mahşere dek parlayacaktır
Ama söndürdü bir çift sözü gökteki yıldızları"

'Sen de masum değilsin artık
Her ruhta aslında bir karanlıklar prensi saklı'

"Hiç anlamadı oysa ne denli sevildiğini
Demek buymuş en talihsiz cinayetimin cezası"

"Benim katili tanrının ey Zerdüşt!
Bilirsin,seven kimseyle paylaşamaz sevdasını"

"Ne dersin,yeşerir mi bir kez daha bu yürek
Yoksa kendim miyim çağların bilgeliğinin celladı?"

"Mutlu son sadece masallara yazılmış
bizim içinse gönüllü esaret,aşkın doğası..."

Bir deli adam adımlıyordu sokakları
Adımlarında deliliği yankılanıyordu,adam aslında akıllı

Kaçarcasına ilerlerken hatıralardan
Şuydu gördüğü herkesin ardından son lafı:

"Tanrı Fulya'ya aşıktı,
Onun için yarattı kainatı..."

YILLAR SONRA AYNI PENCEREDEN HAYATA BAKMAK

Yıllar sonra aynı pencereden hayata bakmak
Nice sevinçlerin
Nice batık hayallerin süzgecinden
Işıklarla birlikte karanlığını da görmek şehrin
Sonra kararsızlık
Hangisini yaşamak gerek?
Görebilmenin mutluluğunu mu
Yoksa
Tedirgin edici gururunu mu
Karanlıkları sadece
O karanlıktan gelenlerin görebileceğini
Bilmenin?

ÜÇGEN

Tekil zamirler öbeği,ya da
Üç köşe başı serserisi
Ben üçgenin delisi
Sen-ben kenarı irreel sayılarda tanımlı
Bulunmaz ölçüsü,tarifi
Sen tepe açısının kraliçesi
Sana dayanır varlığım(ız),hazin
"Karanlıksın" dersin,haklısın
Oradan burası zor görünmeli
Nasıl mutlu olabilirim ki?
Tam karşımda üçüncü
Aklımın kuytusunda bir cinayet planı
(Seni paylaşmak zorunda değilim!)
İkimiz arasında bir doğru mutlaka bulunmalı
Neden bu bağlılık hâlâ,
Yaralarından usanmadın mı?
Aklı başka köşelerde,sen de bilirsin
Gün gelir de kararın değişir mi
Üç virgül on dört zaman sonra?
Yoksa çevrel çemberimize bile yetişemedik mi?
Hangimizin kalbine teğet geçer kendileri?
İç açılarımızı toplasak sevdama denk gelmez,
Pitagoras görse herhalde delirirdi...

TUTULMA

Yol yıldızsız ayrılıklara doğru uzuyor şimdi
Özlemlere kaç kilometre kaldığını yazıyor tabelalar
Her sözcük kan damlıyor kalemimden
Acınası fısıltılarla konuşuyor hatıralar

Bense;

Gölgemi yolluyorum tutsun diye Ay'ı
Sensiz izmir gecesine parlamasın ışığı

TUALDEKİ KURDELA

Ay doğuyor yalnız İzmir gecesine
"Zaman değil,uzaklıklar canımı yakan" diyor
Siyah kurdelalı küçük kız
"Özelsin,belki de türünün tek örneğisin" demişti
Beni özel yapanın kendisi olduğunun henüz ayırdında değil
Tualinde bir rengim,anlayacak ileride
Onunsa bende buruk bir gülümsemeyi imgeleyen
Güzel bir dizeye dönüşeceğini
Kim bilir,belki dillere dolanır şiiri
Ama bu ülkede şair ancak ölünce meşhur olur!
Ne demiştim ben?
"Güneşin battığına çok üzülürsen,
Yıldızların mağrur doğuşunu göremezsin..."
Ne mutlu bana ki bir yerim var müzesinde
Kalbinin hangi duvarını ayırır bana acaba?
Çok güneş almasın,kuytu olsun
Ziyaretçim olmasa da mühim değil,darılmam
Hatta daha iyi bile olabilir
Gözden uzak kalamayan sevda çabuk kirlenir çünkü
Vakit daraldığında cesaret bulur ya yüreği insanın
Bence bundandır yıldırım aşklarının tadı...

TEDBİL-İ DÜŞ

Uyu sevgilim
Kollarına bırak kendini sıkılgan gecenin
Bırak ki sarabileyim seni
Düşlerin diyarından uzanıp

Rüyana gireceğim için uyu
Söz veriyorum orada olacağım
Ama görsen tanımazsın belki
Bu gece kılık değiştireceğim

Nereye yürürsen yürü sevdanın içinde
Uçan bembeyaz martı olacağım
Başının üstündeki uçsuz gökte
Çığlıklarımdan tanıyasın

Apansızın karşına çıkan Akdeniz olacağım
Tepeyi aştığında nefesini kesen
Bedenini sarmak için çırpınacağım
Maviliğimden tanıyasın

Belki bir yağmur damlası da olabilirim
Tek başıma düşerim eline
Kimseyle paylaşmayasın beni diye
Saflığımdan tanıyasın

Uzaklardan gelen flütün sesi olurum
Özgürlüğü anlatan yalnız yolcuya
Ne acıklı ne de sevinçli
Ezgimin masalsılığından tanıyasın

Ardındaki ayak izi olma ihtimalim yüksek
Avare adımlarının yaraları yolda
Binlerce kez daha doğurmak üzere beni
Beşiğime terk edişinden tanıyasın

İçtiğin kahve olmama ne dersin?
Vanilyalı, ya da tarçınlı
Yavaş yavaş yudumlarsın beni
Dudağında bıraktığım tattan tanıyasın

Köpeğin olurum şansım varsa
Sallaya sallaya kuyruğumu
Yanınsıra yürür giderim düş boyu
Kedileri kıskanışımdan tanıyasın

Uyu denizimin kızı, uyu
Uyu ki kapansın bu boyutsuz uzaklıklar
Uzatıp ellerimi sana düşünün tualinden
Dünyanı tutkuya boyamamdan tanıyasın...

SÜRGÜN PEŞREVİ

Ben bu şehre yeni geldim
Dudağımda bir şarkı
"Uzayıp giden şu tren yolları
Açılıp sarmaz yârin kolları"
Belki eksik, belki hatalı
Neyim doğruydu ki, neyim tamdı
Sırtı değil ama bu garibin
Kalbi on üç yerinden yamalı
Ruhunu sorma zavallının
En derininden yaralı...

Bir parça ümidim var sermayelik
Cüzdanım boşalalı aylar oluyor
"O" gitti gideli işim avârelik
Sıcak bir yuva, azıcık sevgi istediğim
Meze olarak da biraz şefkat alayım lütfen.
Mutfakta kalmamış mı? Saat mi?
Yine mi geç kaldım?
Ah! Tanrım!
Aslında sana da borçluyum
Sadece birine kızdığımda anıyorum adını
Çok şükür kafir değiliz ama
Din dersini besmeleden çaktığımızı da unutmamalı

Konuşurken rıhtıma gelmişiz
Vaktidir, makâm değiştirmeli
Yok, dilimin ucunda bir türkü gizli
"Deniz üstü köpürür, hey canım hey
Kayıklara binsen götürür
Benim de buralara geldiğim
Bir güzelden ötürü, hey canım hey!"

Bu kentte deniz de farklı
Dalgaların yükü bira şişeleri
Korkarım, felaketim olur hep böyleyse bu ayyaşlar şehri!
İçkisi değil, günbatımı sarhoş eder adamı, bir de meltemi!
Sevdasız başla buraya göçen vallahi deli!
Sevda yolcusununsa yazık, bitmez derdi...

Çekilmiyor birader geceler, çekilmiyor;
Karnın doyar da kuru ekmekle,
Kalbin bu safsatalarla doyar mı?
Şairsen şairliğini bil, aşıksan aşıklığını!
İkisi bir arada olmuyor,
Zamane dünyasında gitmiyor...

Bir meslektaşım İstanbul´unkileri gezmiş,
Benim rotam İzmir´in meyhaneleri.
Şu karşıdaki galiba iyi
Tabelası kirli, bilmem kimin yeri
Getir bir duble!
Hatıralar yakanı bırakmaz ki!
Hangi cehennemden çıkıp geldi yine kim bilir?
Kulağımda bir kız sesi
Yanılmıyorsam o da İzmirli
"Dünya yuvarlaktır,
Bundandır aşkların başladıkları yerde bitmeleri..."
Aynen buydu dediği
Yalanım varsa...

Kalkıyorum, şafakla randevum var
Üzülür sonra martılar geç kalırsam.
Son kuruşumu verdiğim simiti yemeden onlara attığımı bilseler
Acaba beni daha mı çok severlerdi?
Aya son kez bakıyorum, birazdan otobüsü kalkıyor
Ne çabuk geldi ayrılık vakti
El sallarken bir şey takıldı aklıma
Güfteyi değiştirdiğim için affetsin beni
Yazan zât-ı âlileri
Ben galiba...

"Seni ellerin olasın diye sevdimdi..."

SÖZÜ OLMAYAN ADAM

Ay ışığının düştüğü düşünceler içinden geçiyor zaman,
Geçmişin silüeti titremeye başlıyor
Düşler düşüyor bu kez dünyaya
Dolunayın kanatlarına tutunup
Öyle soğuk ki gerçek
Düşüncelerimin nefesi buz kesiyor
Düşlerin savaşı sisleniyor soğukla

Tam orta yerinde her şeyin
Sen düşüyorsun aklıma
Ezgiler üşüşüyor birden, sözcüklerin düşüşünden kalan boşluğa
Çok sevdiğini bildiklerimden bir şarkı
Ayın ışığı altında sana serenat
Doğru dürüst edilmemiş vedanın sonatı bu
Dudaklarımda hala daha alev gibi yanıyor
Keşke bana adasa dediklerim çıkıyor kuytulardan

Ve ben,

Söyleyecek sözü olmayan adam;

Şiirler yazıyorum, soylu bir kadının adına...

SEVDAKURTARAN

Gecenin kanatlarını çiviler içimde bir şeyler
Turkuaz rengi mabedi paramparça olur sükunetin
Bir asi rüzgar eser, uğultusunda sesin, içim ürperir
Kimbilir hangi kıyıda beklersin, titrer o çocuk yüreğin?

Nefes alıp verir misin hâlâ, seslenmez mi yoksa kalbin
Gülüşlerini çaldı mı hayat, fotoğraflar neden renksiz
Kör ebe oynanmaz hasretle, n´olur gözlerini aç
Hani iyi geceler öpücüğün, nasıl uyunur sensiz?

Kemanın ağıdında mecaz anlamlar yükledik maskeli sancılarımıza
En ada aşkım, son akşamın eflatununda dalgalanıyordu vasiyetin
Bakarken yüzüme daha dün, doyasıya gülüyorlardı oysa
Bir ceset gibi uzanan aramızda, ölümden soğuk gözlerin

Sefilliğini geçirdi sırtına kumsaldaki hayalet yaz gecesinin
Cankurtaran kulesiydi sadece, sevda kurtarandı halbuki beklediğim
Sözcükleri hatıralara satmıştık, sessiz baktın ellerime
Gözbebeklerime vurdu aksi, kan ağlayan hilalin

SAAT 4, YOKSUN

Kim ne teselli verebilir ki
"Keşke"lerin yakıcı cazibesini bile yitirmiş bir adama?
Hayatını adadığı idealleri yıkılmış;
Tüm kalelerine girilmiş;
Tüm hayalleri cebren ve hile ile işgal edilmiş;
Yapayalnız bir adama...

Hiç kimse...

Hiçbir şey...

Sesler kesilip ışıklar yittiğinde
Devriye gezen sahil güvenlik botları varsa sadece
Silüetlerinden tanıdığım adaların berisindeki suda
Yarım kalmış bir inşaatla lekelenen manzara
Neler hatırlatır şu zavallı şair ruhuma
Ezeli terk edilişinin çaresizliğinden başka?
Gecenin akıntısına kapılmış
Eski bir hayalkırıklığı sürükleniyor nehirlerimde;
Hiç çocuk sesi duymamış şu oyun parkının
Ya da sabahı bekleyen şu bomboş havuzun
Ne farkı vardır benden, hüzün kasabasında
Bu kaçıncı yalnız şafağa
İki kala?

NEDENSE

Sabaha karşı şehrin çehresi farklıdır, kim bilir
Belki kucak açışındandır yetim rüzgarlara,
Ya da sadece dilencilerin kalışındandır belki
Saat kulesinin temsil ettiği zalimliğe yas tutacak yanında ...

Her gün doğumu o bildik çapkın gülümsemesini getirir
Oysa fenerler doymamıştır henüz gecenin müşfik kollarına
Sessiz sedasız geçer sokaklardan seher yeli, elleri cebinde
Kumrulara atılacak yemleri satan adam bile uyanmamıştır daha

Sormam ne işim var diye bu saatte burda, soranım mı var
Kediler bile yanıma uğramaz, tek bir şey takılır aklıma
Özler mi beni kordon, mahzunlaşır mı o hırçın dalgalar
Vapurlar grev mi yapar yokluğuma üzülüp acaba?

Değişir kahramanlar hikayeler sustuğunda, haberini aldım
Başkası ağlamış Karşıyaka´ya bakarak ben yokken koynunda
Olsun, affederim, o ki benim ilk sevdiğim, ilk gözağrım
Hangimiz hangimizi aldatmadık şu sefil dünyada...

Yarın doğum günümüz ve ben deliriyorum adım adım
Sendense hatırladığım deniz kokusu burnumda
Marquez sadece pazartesiye uygun görmüş ama aşkım,
Her gün kan kırmızıdır, ay yakar adamı yalnızlıkta...

Hep aynı kısır döngüde yiter ömrümüz umutlar yıkılınca
Merak ederim, hayat kimi bekler sevdanın saati durduğunda
Kim anlar acını, kimle paylaşırsın rüyalarını benden başka
Kim kalır yanına söylesene, mutsuzluğun şarkılardan aştığında..

NEDEN?

Yağmur sonrasıydı.
Yo, yağmur değildi o,fırtınaydı.
Önce her yer buluttu.
Kara, koyu, kalın bulutlar.
Boğazıma yapışan eller gibi,
Üzerime abanıp beni boğan iblisler gibi.
Ya da sevgilimle kavgalarım gibi daha çok.

Şehir kuşatma altındaydı uzun zamandır.
Tükenen yiyecek veya su değildi.
Bezgin insanların umutlarıydı.
Sonra fırtına koptu.
Rüzgar intikam alırcasına esti,
Küçükken kendisini döven dadısından...
Damlalar kamçılar oldu,
Hayatın yükünü taşımaktan yorgun sırtlarda şaklayan...
Ne istediğini bilmeyen insanlardan çıkardı hırsını,
Suçları yaşamla "ödüllendirilmiş" olmaktı...

Yağmur sonrasıydı.
Şehir hiç olmadığı kadar netti önümde
Ve hiç olmadığı kadar uysal,
Tanrısının ayakları altında...
Öfke grisine batan güneş bomboş maviye doğdu.
Kentin günahkar sevdalıları düşünsün diye...
Beyaz bulutlar masum şehirleri sever.

Fırtına sonrasıydı.
Beyaz kağıdın üstünde gölgesi vardı
Hâlâ açık duran masa lambası ışığının.
Işığın kendisi başka diyarlardaydı.
Köşe başındaki sokak lambası yolculuğa çıkmıştı
Öbür köşebaşına tek gidişlik biletle.
Zorlu bir yol olacak ki,
Yerde yatıyordu, baygın gibi.
Yorgunluktan beli ağrıyordu, iki büklüm...
"Beni terketti."
Oysa hep ordaydı.
O çok zor bulduğum,
Bulduğumda da dönüp kaçtığım huzurun simgesiydi.
Sonsuza dek aynı yerde olmalıydı.
Kendi fırtınalarımdan kurtulup limana girdiğimde
Deniz feneri gibi selamlamalıydı beni
Yolumu gözleyen yemyeşil gözler gibi...

Ama artık yok.
"Gitti" ya da "bitti".
Neden?

"Sen de başını alıp gitme ne olur..."

NE ÇOK SEVİLDİĞİNİ, ARTIK ÇOK GEÇ OLDUĞUNU

Kurutulmuş bir gül var aramızda
Yorgun bir akşamüstü diyaloğu gibi durur
Benzi solmuş, hastalıklı bir sarı almış yerini
İlk yaz güneşinden hediye imbat pembesinin
Orada burada bir kaç kahverengilik görürsün
Nişânıdır içine attığı gözyaşlarının
Goncasını açamadan solduğunda...

Kurutulmuş bir gül var aramızda
Dehşet dolu gözlerle bakar yüzüme
Boynu bükük, zorla yaşatılan bir sevda misali
Tuttuğun yeri kalır elinde
Baktıkça ağlarım, bana yadigârındır
Aynı hüznü taşır hep - ki tek tarifi
Bir şarkı sözünün büyük yazılan iki satırında...

MERMAID

Öpmeliyim tapınırcasına tanrısına şafağın
En saklı vadilerinden en yüksek zirvelerine
Okşamalıyım seni
Henüz keşfedilmemiş bir dünyayı gezercesine
Dalgalarıyla oynaştığım öfkeli bir deniz gibi
Dinginliğinin mahremiyetini yalnız bana açan
Varlığımın her zerresini katarak varlığına
Sevmeliyim seni denizkızı
Uyandığımda yanımda olmayacağını bile bile...

MARTIYI KİM ÖLDÜRDÜ?

Bir büyü gibi örtüyor üstünü dünyamın, kederiyle
Sevinç nidaları acı dolu haykırışlarla bir sessizliğinde
Buzlu camın ardından yaşanan hayatları temize çekiyor
Diğerlerini sustururken; kar konuşuyor, kendi diliyle

Beylik sevdasını çekip belinden, intihar ediyor bir martı
Bembeyaz tualine küfreden kızıl bir darbe yaşamının
"Sen ki el değmemiş masumiyetim, en arı tutkum,
Hayallere adanmış ömrümün tutankamon mezarı"

"Yıllarca iki kişilik yalnızlıklar biriktirdin
En güvendiğin dostun şimdi kanat çırpıyor sonsuzluğa
Sense sadece yasını tutuyorsun kimsesiz hasretlerinin:
Anlat ey zaman, merhumu nasıl bilirdin?"

En büyük okyanuslar bile terkediyor insanı ufukta
"İncinecek çocuklar kalmadı” diyorum, “bu kıyıda"
"Geçtiğim her ölüm bir parça sarıya çalıyor
Tavşan ne kadar kaçabilir ki tilkiden, yolun sonu uçurumsa?"

KAŞMİR

Saat sabahın beşi
Kadife lacivertini bürünüyor bu şehir erken sabahın
Yalınayak yürüdüğüm sokaklar çok tanıdık
Yolculuk baharına, kaşmir zamanlarımın

Hayalimde canlanan yalnızca sisli hatıralar
Acımasız bir oyundu, oynadık bitti sanki
Sarıötesini göremeden unutuldu albümlerde yıllar
Bir renk vardı, adını çıkaramadım, yeşil gibi bir şeydi

Onsekizimin baharını kışa döndüren sevda;
Sen zehirli bir sarmaşıktın, yapraklarından ışıltılı yalanlar damlayan
Yalnızlığın sonsuz gecesi, süzülen, şimdi yanaklarımdan
Tutulmamaya yemin edilmiş sözlerden demetler toplayan

Ama hep böyle değildi hayat, ben de gülerdim bir vakit
Güzel günlere dair umutlar beslerdim
Kendim değildim herşeyi mahveden
Çoktan sararmış öfkelere kanıp da baharları gömmeyi ben istemedim

Yaşayamadığımı yaşatamadığımın pişmanlığına bağlayıp göçtü zaman
Kilim dokurcasına kaderimden çaldıklarımdan, ömür törpüsüydü her aşk
Sevseydin sen de, heba etmezdim en güzel günlerimi, inan
Ama sen bana "hiç o gözle bakmamış"tın, gözlerin bana yasak

Pencerelerini kapatıp yüreğimin başbaşa kaldım hafızamla
Seni yaşadım hep, herkesi senle karşılaştırıp kimseyi beğenmedim sen denli
Ne zalimlikti şu kaderin yaptığı; bu kadar uzak, bu kadar yabancı kılışı
İki yıl farkla da olsa aynı gün hayata heveslenen kalplerimizi

Kim bilir benden başka, ne zor söylendi o lanetli cümle
Nasıl döküldü dudaklarımdan son vedanın bıçakvâri yemini
Ömrümün kara saatleriydi söyleneceğine karar verildiği gece
"İşte bir daha buluşmayacak gözlerimiz, hayatın sunacağı birkaç cömert tesadüf harici"

Akşam güneşinin son pençelerinde can çekişen iki figürdük
Son bir dans için cesaretim yoktu, ağlamamaya çalışırken ben
Sessiz kalışına duygusuz sarılışını ekleyip, gittin
Oysa sendin, gülüşlerin ve gözyaşlarının arasından, korkularımı fetheden

Bir mektup, ardımda sana tek bırakabildiğim,
Şimdi şimdi anlarım nafileliğini tüm yazdıklarımın
Tanrının bile yakarışımı duymadığı bu şehirden
Ulaşmaz yâre selamı, ilk gençlik aşkımın

On sekiz yaşımın baharı!
Ömrümün dönemecinde altından geçtiğim merdiven,
Aynamı kıran kara kedi!
Hani diyesim var:
"Kışın daha iyiydi..."

KANATLARI YIRTILDIĞINDA MELEKLERİN

Senelere seslenebilir miydi, değiştirebilir miydi kaderini?
Her yaprağında bir hazin destan, neye yarar sevgin?
Tebrik edecek var mıdır bu oyunda yeneni, yoksa
Düşler de ölür mü beraberinde düşleyenin?

Alkol koması kokan akşamlara sızıyor şimdi laneti
Kıpkırmızı bir eldiven ellerinde kanı o masum güvenin
Ormanları yandı ruhumun, tabut örtülerinde bıraktım yeşili
Sabaha karşı vurulan bir tokat hatıramda ismin

Yalanlarla harcanan zamanlar, işte sana delice hislerin bedeli!
Özkütlesini hesaplayabilsen ne eder yazılmayan geçmişimin?
Kime anlatırsın, o gece toprağa verdim en güzel günlerimi
Hâlesinde yapayalnız bir karanlık parıldıyor artık meleğimin

Kime benzetirsin beni,"senden nefret ediyorum" dersem eğer
Tuhaf, adını sevda koymuşuz en derin bencilliklerimizin
Ne aptalmışım; kendime yabancı sularda dolaşırmışım meğer!
Dert etme, elbet diner bir gün acısı her yitirdiğimizin...

İNCİ

Ey benim güzel şehrim!
Her gün sabahlarına uyandığım,
Her geceden sonra sabahlarıma uyanan sevgilim!
Babam gibi hayran kaldığım,
Meltemiyle annem gibi saçımı okşayan İzmir'im!

Senin sokaklarında büyüdüm ben!
Senin kıyılarında öğrendim özlemin tadını,
Senin yıldızlarının şahitliğinde ettim en büyük yeminleri,
Senin gecelerinde içtim sevdanın en acı zehirlerini
Rüzgarların fısıldadı kulağıma hayatımın anlamını
Ve günbatımların sardı başıma aşk belalarını...

Önüme serdiğin tüm hazineler için;
O sımsıcak yazlarda kalbime yerleştirdiğin ayaz hüzünler için;
Sahillerinde martıların haykırdığı narin tutkular için;
Tanrının ayak izleri,
Sonsuz hasretim denizin cömertliği,
Nice sevdalar eskitmiş cilveli yakamozların için.
Her şey için teşekkür ederim sana
Ey benim inci şehrim!

İZMİR'İM...

İDEALİST CENAZELER

Hatalarımın (çoğu) masum kurbanları vuruyor
Dolunayın bile katledildiği bilincimin kıyısına
Her dalgada yüzler anıları, anılar acıları sürüklüyor;
Pişmanlık bir şişe votka, gece yarısında...

Hayallerimizin üstünden tabur tabur geçti yıllar,
Duvarda asılı kalan sadece fotoğraflar olsaydı keşke
Bitmeyen yolların idealist cenazeleri dayanamadı unutulmaya
İki damla yorgun yaş kaldı, yedidüvele kafa tutan gözlerde...

Serüvenleri çocukluğun ucuz çizgiromanlarında terk edenlere,
Yaşam sevincini tozlu kolilerde saklayanlara bıraktık meydanı;
Birkaç geçmiş zaman şövalyesiyiz şimdi sadece
Her eleştiride bir parçasını gömmüş korkak krallara karşı
Oysa özgürlük, kimliğini sonuna kadar gururla taşımaktır;
İyi ve kötü yanlarınla barışık kalabilmektir;
Kim ne derse desin, inadına...

GECELERİN TEKELİNDE

Geceler olmalı sağ elinde
Dumanı tüten vuslatları parçalamalı tek kurşun
Zamanın dokusunda göreceli yarıklar açmalı
Saat her onbiri vurduğunda aksamalı bir duygu
İki tek atıp sızan kalplerle dolmalı her kuytu...

Geceler olmalı sağ elinde
Bilinmedik hazlara gebe madem her hayatın döngüsü
Bir deli yarışa dönüşmeye meyilli, ölüme atılan her adımda
Kimin eli kimin cebinde ne farkeder,yaşa gitsin
Görürsen aya doğru uçan yunuslar,sakın şaşırma...

Sana sevdandan soruyorlar, de ki
"Ben geceleri tutuyorum sağ elimde, sevdamdan size ne?
Anlatsam anlamazsınız nasıl olsa, Atlas'ın çilesini
Boşuna kafa yormayın çelişkilerime,kuş aklınız da pır pır eder
İlahî adalete isyan etmek biz âşıklara kalsın bari..."

EJDERİN GÖZÜ

Günlerin gecelere dönmesi sanırken hayatı, karşıma çıkar
En yağmur ormanı zamanlarımın loş vadisindedir
Tarihin yazılışında kaleminin kazara bıraktığı bir iz gibi tanrının
Değersiz hissederken kendimi
Bakakalırım gözüne ejderin

Nice sen rüyalar, nice sen hayaller saklıdır gözbebeklerinde
Gizli tutmaya çalıştığım arzular yansır halbuki
Kalbimizde aynı isyanlar,devrimler ağlar sokaklarımızda
Ne ilk avıyız ejderin senle ben,ne de son
Özgüveni eksik umutlarımız taş kesilir karşısında

EFTALYA

Denizde olmak var şimdi
Gecenin bi vakti
Bilmediğin sularda dolaşmak...
Haydi Reis!
Sen ki yılların eskitemediği adamsın,
İmbat dostundur, sesleniver;
Bize halatları toplamak kalsın.

Hey yüreğim hey!
Mehtap da vurmuş ya sulara,
Denizkızları istersin sen
"Yanına da rakı" dersin utanmadan
Gururlusundur, eyvallah etmezsin kimseye
Ama başladı mı bir kez fasıl,
Dur diyemezsin...

"Ay beyaz deniz mavi, eğlenin kızlar..."
Sabah edelim bu geceyi Reis!
Kuru kuru değil yalnız!
Geç karşıma, şerefe diyelim Eftalya'ya!
Sesimizi duyan koşsun denize
Öyle bir karşılayalım ki sabahı;
Diğer tüm sabahlar hasetinden kudursun...

Sen demiştin Reis:
"Yıllar önceydi
Deli divaneydi gönül aşkından ya,
Denizden başka karşılık veren yoktu.
Efkar fazla geldi, çarpıldık...
Bir an geldi; kadehtekini deniz sandık,
Kıyıya vuranı rakı...
Atalım dedik kendimizi, deryaya karışalım
Yalnız o bilir halimizi
Nasip işte,o bizi almadı koynuna ama
Biz ona abayı yaktık"
Bi daha anlat be Reis!
Bak şu yıldız hiç duymamış o öyküyü...

Levrek de gelmiş sofraya,
Yanında roka yatıyor
Daha ne!
Hah, şöyle! Bitir kadehini!
Doldur tekrar, doldur da başka hatıralar canlansın
Nasıl tanışmıştık seninle?


Ben rıhtımda ağlardım,
Sen hep bana bakardın uzaktan
Her gece isyan ederdim kaderime orada
Bir defasında beni çağırdın
"Gel bakalım delikanlı!" dedin
Anlattırdın derdimi.
Güldün sonra...

"Hey gidi kahpe dünya hey!"
Ne ağlar bu garip her gece kıyıda diye düşünürdüm;
Doğru ya!
Aşıksan eğer,
Az uz, dere tepe düz, ne yöne gidersen git;
Her yol denize çıkar..."

Nice zaman geçti Reis,
Değişen bir şey yok.
Dünya aynı dünya, öylece duruyor,
Lakin sevdalar artık aşındı
Kaç defa geçtik o yollardan biz;
Kimi kez ölümüne, kimi kez kör gibi...
Ama yorulduk be...
Yolu kestiler uçtuk,
Kanadımızı kırdılar koştuk
Sona yaklaştık Reis!
Bırak bu geceyi mutlu geçirelim
Sen de zalimleşme...

Her gün denize açıldık da ne oldu?
Kurtardı mı bizi melûn?
Ne gezer!
Daha beter vurdu namerdin eli!
Sonunda anladık değil mi?
Biz ne kadar seversek sevelim,
O kadar sürgün edildik
Gördüğümüz her düşte biraz daha kovulduk,
Kendimizin sandığımız hayatlarımızdan...
Bırak rahat ölelim be Reis!
Ağlayanımız olmasın isterse
Kim bildi ömrümüzce kadrimizi, kim?
Haydi,şerefe!
Ne olur sevdasız göçsek sanki?

Dalgalara ver burnunu, hızlan;
Bırak bizi son gören Eftalya olsun...

DERTTEN BEŞ KÖŞE

-- I --

Biz aynı yıldızın köşeleriyiz aslında
Yıllar sonra bir araya getirilmeyi bekleriz
Beşimizi çoktandır birleştiren çizgilerden habersiz...


-- II --

En büyük dert ne sende ne bende
Aslında dert anlayışına da bakar biraz
Orman kanununa istediğin denli karşı çık
Oyunun kuralı bu
Sonunda sen de tabisin, ben de


--- III ---

Yakamozun özel bir zamanı yoksa da
Bazı sırlar anlatılmak için geceye muhtaçtır
Düşmenin acısını hiç tatmamış bir çocuk gibi
Bulutlardan sarktığı gecelere, kıpkızıl ayın
Yıllıklarda bile susan dillerin çözüldüklerinden
Ufkun kaybolmuşluğuna yol alan körfez vapuruna ya da;
Lacivertle siyahın kardeşliğine,
Sobeleyen martılar eşliğinde
Saklambaç çağında kalan gerçeklerimizi
Ki,tanıdık gelen yüzlerdir sadece
Nasıl da yanlış biliriz senelerce birbirimizi
Kasıt aramak marifet gelir anlamların altında
Ama yüzeydekilerden ibaret değil sözlerimiz yine de
Keşfedilmemiş denizlerimizi kimlere açarız?
Hangi yelken göğüs gerer bu kendine çekilmelere?


-- IV --

Gün gelir de biri sana sorarsa:
"Niye kızıllaşır güneş, batarken?"
Cevabını fazla düşünme
Eve geç kalırsın...

DÜŞLER ATLASI CİLT 1

Uçurumun kenarından şehri seyretmektir aşk
Gümüş alevler içindeyse gecenin eteği,
O an sona ermesi gerektiğini düşünürsün hayatın
En değerli yerinde bitmeye adanmışsa tutkular,
Akıp gider yıldız tozları öpüşmelerle...

Bir yıldız daha kaysa,
Tek bir damla daha ağlasa ölümsüzler;
Gönül başka şehirlerin ışıklarını ister
Rastgele seçerim bir tane
Bilinmeyen ülkelere dair düşler atlasından
O düşler ki kapıları akşamlara açılır,
Akşamlar adına kayıtlı
O düşler ki pencereleri sonsuzluğa bakar,
Sonsuzluğun sınırlarında adın yazılı...

Dakikalar saatler aynı ya burda;
Sen göçmen kuşlara yoldaşsın şimdi,
Hoyrat düşlere mülteci bense
Belki dönersin ya bahara,
O zaman sümbüllere özenir nisan seması;
Aşk başka yaşanır aksi Akdeniz'e düşen şehirlerde...

DEMRE

Bu bir isyan,bir iç savaş
İkiye bölünmüş kalbim,ruhumu kuşatan
Karabasan gibi çöken yüküyle hükümlü vicdanım
Eski bir masala yardım ve yataklıktan

Kendine karşı kınından kurtulan kılıç
Olmaması gerektiğinin bilincinden sıyrılan
Diri diri gömülmeyi kabullenemeyecek kadar canlı
Tutkumun ateşi,gizli bir korcasına yanan

Sonsuz bir işkenceyle lanetli aşkım
Kilidini vurduğum demir sandığımın
Hafif bir fısıltı yeter bastırmaya haykırışını
Her dakikası dikene dönüşen akşamın

Hepten kaybetmenin acısına yeğlenmiş bir esaret
Acı bir sorgu bu yaşanan,bu farkındalık
Bilinç dediğin nedir ki yağmur altında
Boğazımda sırça şarap damlaları arkadaşlık

Vakti zamanında yazılan ik satır;
Ve ölmekte olan güne tepeden bakan bir anı:
"Duysun ardanın suyu,toprağı,havası
Ömrüme Demre düştü;şimdi bahar zamanı..."

BİR VARMIŞ BİN YOKMUŞ

-I-

Adem’le Havva’yı boş ver sen
Esas önemli olana gel:
Yelkovan mı akrebe yedirdi yasak elmayı
Yoksa akrep miydi sokan zavallı yelkovanı?

-II-

Dünya değişiyor zamanla birlikte
Kül rengi akşamlar yaşıyoruz Ege yazında
Bizler de değişiyoruz
Yaşamaksa yaşamak, lafım yok
Ama izleriyle zor zamanların
Kimimiz daha vurdumduymaz, alaycı
Kimimiz daha mantıklı
Dün yemin eden diller bugün yeniden ayartıldı
Bazımızın faili yarım çalışan bir kalp
Bazımızınki mangalda kül bırakmayan sözler
Kaçımız kalır birbirinin yanına yıllar sonra?
Tedbil-i mekanda hayır ararlar;
Neye yarar eski bağları koparmaktan başka?
Ya da niye geleceği düşünüp endişelenir insan
İzlerken ilk aşkını,
Kararan İzmir akşamında,
Körfeze karşı?


-III-

Her altmış hareketinde bir izinli yelkovanın
En acı esaret akrebinki şu dünyada...

-IV-

Annem öğretmemişti;
Kadranını kırmak kolumdaki saatin
Durdurmazmış zamanı...

BİR CİNAYET İKİ İNTİHAR

Ne zordur anlamak, aslında sadece bir figüran olduğunu
Başrol oynadığını sandığın bir filmin son karesinde
İstersen ağla, tükenene dek nefretinin ateşi
Ne faydası var boşa harcanan güzelliklere ağlamanın
İncinen gururunu öfke maskesine bürümek çok kolaydır oysa...

Ne eşkiya bir duygudur intikam, heyhat!
Yangın yerine döndürür payitahtını arkadaşlığın, sadakatin
Kuyusunu kazdırır da gizliden, karındaş dediğinin
Kalbine saplanamayan hançer en sevdiğine vurulur
Gün gelir, namerdin elebaşı olur dün sırrını verdiğin...

Sanma ki kolaydır katlanmak bu kurşun yarasına
Seninki kullanılmanın acısı, bende yılların şerefsizliği var
Hangi siper dayanırdı uğrunda, sorarım, göğsüm kadar
"Değmez" deme bana,bükme boynunu karşısında kederinin
Feda ettiklerime ey yarası sinemde yanan,inan kalbin dahi dar...

And olsun diyetini ödetmek gözlerinin yeşiline düşen gölgenin
Kaç derya ayırır benden sevdamın katilini, ne fark eder?
Kim ki söndürür güneşini saçlarının, yakasında ellerim
Tutuştu bir kez alacakaranlık yıldızının hiddeti, delidir
Döktüğün her damla gözyaşına bir can alır Azrailim...

BENİMLE EVLENİR MİSİN?

Siz; eski sevgililerim, yalancı sevgililerim
Kalbindeki kalıntıları gerçek aşk zanneden sevdiklerim
Acaba hanginize güvenip de tekrar kredi ister
Şükran borcundan batmış şu mağrur kalbim?

Önceleri hayran kaldığınız o sürprizlerim mi ürküttü sizi
Yoksa alacakaranlık geçmişimden mi tedirgin oldunuz?
Pencereden süzülen gün ışığı çırılçıplak hayallerimi yaktı
Siz bunu "yarasa ruhlu" dediğiniz sevdama yordunuz

Fırtınalı ilişkilerdi verebileceğim ne yazık ki sadece
Oysa daima sütliman denizlerin monotonluğunu isterdiniz
Geç kalmış özürler türettiniz, acıdınız kendinizce halime
Cephede düşüveren bir miğfer kadardı halbuki vefa düzeyiniz

Bense hep sizden ayrı günbatımlarının hasretini çektim,
Başka sevdalara atfettim o romantik akşamüstlerini
Yalnız harikalar diyarında yaşanabilecek aşklar düşledim
Kaçınız fark etti o vakitsiz vedaları akamayan gözyaşlarımdaki?

Seni, yalnız seni,delice bir tutkuyla sevdiğimi sürekli gizledim
Ömrümün varoşlarına yaydığım bir vurdumduymaz özlemdin
Kabulleniyorum artık,sendin her sevdada dönüşünü beklediğim
Şimdi cevap ver ey yalnızlığım,benimle evlenir misin?

ADA'M

Bir gün çıktı geldi
Zaman azdı
Ama geliş zamansız değildi
Vardan yok idi,
Yoktan var oluverdi
Bir roman kahramanının adını aldı aşk
Adına dizeler dize geldi
"Neden?"ler "neden?"leri takip etti
Belli ki cevaplar yetmemişti
Doğumgünleri suç oldu çıktı
Şu çocuk yürek uçurtma olup kanatlanıverdi
Nefesine günler,
Gülüşüne geceler feda edildi.
Bir gün apansızın çıkageldi
Hiç kimseydi, adam oluverdi...