İDEALİST CENAZELER

Hatalarımın (çoğu) masum kurbanları vuruyor
Dolunayın bile katledildiği bilincimin kıyısına
Her dalgada yüzler anıları, anılar acıları sürüklüyor;
Pişmanlık bir şişe votka, gece yarısında...

Hayallerimizin üstünden tabur tabur geçti yıllar,
Duvarda asılı kalan sadece fotoğraflar olsaydı keşke
Bitmeyen yolların idealist cenazeleri dayanamadı unutulmaya
İki damla yorgun yaş kaldı, yedidüvele kafa tutan gözlerde...

Serüvenleri çocukluğun ucuz çizgiromanlarında terk edenlere,
Yaşam sevincini tozlu kolilerde saklayanlara bıraktık meydanı;
Birkaç geçmiş zaman şövalyesiyiz şimdi sadece
Her eleştiride bir parçasını gömmüş korkak krallara karşı
Oysa özgürlük, kimliğini sonuna kadar gururla taşımaktır;
İyi ve kötü yanlarınla barışık kalabilmektir;
Kim ne derse desin, inadına...