DEMRE

Bu bir isyan,bir iç savaş
İkiye bölünmüş kalbim,ruhumu kuşatan
Karabasan gibi çöken yüküyle hükümlü vicdanım
Eski bir masala yardım ve yataklıktan

Kendine karşı kınından kurtulan kılıç
Olmaması gerektiğinin bilincinden sıyrılan
Diri diri gömülmeyi kabullenemeyecek kadar canlı
Tutkumun ateşi,gizli bir korcasına yanan

Sonsuz bir işkenceyle lanetli aşkım
Kilidini vurduğum demir sandığımın
Hafif bir fısıltı yeter bastırmaya haykırışını
Her dakikası dikene dönüşen akşamın

Hepten kaybetmenin acısına yeğlenmiş bir esaret
Acı bir sorgu bu yaşanan,bu farkındalık
Bilinç dediğin nedir ki yağmur altında
Boğazımda sırça şarap damlaları arkadaşlık

Vakti zamanında yazılan ik satır;
Ve ölmekte olan güne tepeden bakan bir anı:
"Duysun ardanın suyu,toprağı,havası
Ömrüme Demre düştü;şimdi bahar zamanı..."