SÖZÜ OLMAYAN ADAM

Ay ışığının düştüğü düşünceler içinden geçiyor zaman,
Geçmişin silüeti titremeye başlıyor
Düşler düşüyor bu kez dünyaya
Dolunayın kanatlarına tutunup
Öyle soğuk ki gerçek
Düşüncelerimin nefesi buz kesiyor
Düşlerin savaşı sisleniyor soğukla

Tam orta yerinde her şeyin
Sen düşüyorsun aklıma
Ezgiler üşüşüyor birden, sözcüklerin düşüşünden kalan boşluğa
Çok sevdiğini bildiklerimden bir şarkı
Ayın ışığı altında sana serenat
Doğru dürüst edilmemiş vedanın sonatı bu
Dudaklarımda hala daha alev gibi yanıyor
Keşke bana adasa dediklerim çıkıyor kuytulardan

Ve ben,

Söyleyecek sözü olmayan adam;

Şiirler yazıyorum, soylu bir kadının adına...