GÖÇMEN

Haydi bir daha al kalemi eline
Katık olsun siyah mürekkep
Sayfalara düşen gözyaşlarına
Yaşananların acısı değil bu, biliyorsun
İçinde kalanların âhı, belli
Geçen her gün bir yıldız eksiliyor senin göğünden
Yuvarlak işte dünya
Sevdaların önce güvertesi kayboluyor gözden
Sonra bacası
Dumanı bile kalmıyor geriye
Kıyıda beklemeler,
Dalıp dalıp gitmeler uzaklara
Hayallerinin masumluğundan pespembe ufuk
Altımızda toprak kan kızılı
Yalnız şiirlerden kafiyeler dökülüyor başımıza
Mevsim hüzzama çalıyor
Göçmen umutlar başka diyarlarda...