PARİZYEN

Hatıralar yaşandıkları yerlerle var olur,
Kişiler sonra gelir
Ve kişiler
Hatıralarla bir olur
Öyle bir zaman gelir ki
Belli belirsiz bir gülümsemenin adı İzmir konur
Körfezden esen ılık bir melteme ithafen
Usulca sarılıverir kız çocuğa
Çocuğun kalbi İstanbul’a dönüşür
Titrek ışıklarıyla ayın gölgesi düşmüştür
Boğazın karanlık sularına
Bir kayık geçer Ankara’ya
İçinde bir ömür dolusu umut yüzdürür
Kaçmaya çalışan ruhlara çıpa
Fırtınadan kırılan direklere tutkaldır kokusu
Bu kez savaşılacaktır,
Bu kez her şey güzel olacak denir içten içe
Sabahları fotoğrafla uyanılır,
Geceleri hayallerle dalınır uykuya
Gökyüzüne bakarken yorgun yüzler
Sicilya’nın kızıl kanıdır damlayan saçlarından
Gecenin altın kadehine doldurulur sıcaklığı
Yağmur altında kol kola yürünürken
Elini tutan eli oluverir dünyanın odağı
Herşey silikleşirken bir tek yıldız parladıkça parlar
Alacakaranlığında gençliğin
Gün gelir
Bir peri kızının gözleri
Işığın şehri oluverir...