YAPAYALNIZ BİR ADA

Yapayalnız bir adasın besbelli sen
Yorgun mavisini taşıyorum bense Tuna’nın
Akarken biriktirdiği, yüzyıllardır adım adım
Tüm o sessiz Doğu Avrupa şehirlerinin içinden
Kendilerine bile ağır gelen yüklerini omuzlanırım mavnaların
Ben istemez miyim eseyim gürleyeyim coşayım
Silkinip atayım hepsini bir bir o puslu acıların
Ama yetmez derinliğim,
Yetmez kavrayışı nehir aklımın hayatı

Bal rengi bir sızısın işte sen
Gecenin kıyılarında ruhumu kavrarsın
Nasıl anlatmalı bunu bir bilsem…
Deniz olsan dalgalara dök
Kumsallar âşıklara yatak, sana sahne
Rüzgar olsan sözün ıslığında
Ama nehir olmak zor
Sebebiyle sonucu farklı dili konuşur ömrümün
Ses ver, hangisini anlarsın,
Ses ver ki akmaya devam edebileyim

“Ya şimdi ya hiç”
Ama yıkmaya korktuğum köprülerin hatrı var
Gün batımına karşı kaçamak cevaplarım,
Bir dönmedolabın en tepesinde susuşlarım,
Bir geminin en arkasında elini tutuşlarım,
“Kal” demek isterken “güle güle”lerim var
Gel de öp şimdi gücün yeterse
Adı bir çiçek, kendi bir başkası olan bu yorgun aşkı

Yapayalnız bir adasın besbelli sen
Benimse içten susuşlu bir yürek göğsümdeki
Hepsi bu…